Lucius Junius Brutus

Lucius Junius Brutus (fl. 6de eeu v.C.) was die semilegendariese stigter van die Romeinse Republiek en tradisioneel een van die eerste konsuls in 509 v.C. Hy was na bewering verantwoordelik vir die uitsetting van sy oom die koning van Rome Tarquinius Superbus.

Hy was na bewering 'n voorouer van onder andere Marcus Junius Brutus, die beroemdste van Julius Caesar se sluipmoordenaars. Tradisies oor sy lewe is dalk fiksie. Hy word uitgebeeld as die nefie van Tarquinius en simboliseer dalk die interne spanning wat voorgekom het tydens die oorgang van die monargie na die republiek.^[1]

Verwysings[wysig | wysig bron]

↑ Drummond, Andrew (2012). The Oxford classical dictionary (4de). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-954556-8. OCLC 959667246.

Skakels[wysig | wysig bron]

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.

[1] Drummond, Andrew (2012). The Oxford classical dictionary (4de). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-954556-8. OCLC 959667246.

[1]